’n beknópte gesjiedenis van ’t hél gebeure
Carnevalsverénniging “De Kieveloeët” hi as taak “ut organniezeere van carnevals-aktiviteite in al zin facetten”. Zò ste ’t érgus litterluk umsjrivve in de óprichtings-notuule. Dè die kreet gén holle fraaze is, dorvan zin ónnoemeluk veul vurbilde utj vervlóge tije te gééve. Um d’r mèr us inkele te nuume: Óptochte, in de beginjorre dans-aovende, verklédde gehuwde bals en veul van ollie kanne zich mesjien nog herinnere ’t jaorluks aaw-wieverbal in ’t streektheater van Driek den Haas óp de Dónk. Dor woor ónder groeëte belangstélling ’t brudjspaar vur de Boerebrulleft bekéénd gemakt. Bónte aovende en middigge vur bejaorde en gehandicapte, bezuuk mi Prins en Rò van 11 óp de léggere sjoole plus begeleidende blaosmeziek van de Tesnuzzikke, de Heimat Képèèl of de NicoJoeks. Zòas gezi dus, ’n bloemléézing utj de veul aktiviteite, die de Kieveloeët in de loeëp der jorre mi daaverend suuksès vólbroocht hi. Aaltidj hi de Kieveloeët de vinger èn de pols gehaawe, d’r óp zitte te spienze eventueel nééj aktiviteite in ur karnevals-programma in te paase. En dè zal ók in de toekómst zò blieve, want unne Kieveloeët is rónd, die moet blieve drèèje, almèr in beweeging blieve.
Zò is ók ’t iedee óntstao um us unne liedjesmiddig te organniezeere. Óp de comité-vergaddering van 7 april 1981 kwaam Wiel Janssen mi dè veurstél. Die haa iets dergeluks gezie in Óspel en dè liep dor as unnen trein. ’t Comité haa dor wal orre nò en gaf Wiel blanco vólmacht um hier ók mèr us unne liedjesmiddig óp touw te zitte. In Wiel van Wals Toon z.g. vóng hij al drek unne fannatieke medeorgannieezaator. Mi twé man rende ze zich de bieën ónder de vót utj um die ópdracht tot ’n goej éndj te brénge. Um te beginne mooste ze alvast bij Pluum de zaal gon vaast légge vur 13 dissèmber, want dan zao ’t spektaakel moete plats vinge. Dè was zoeë bekeeke. Evvel, um liedjes te kanne zinge is muzikale begeleiding toch wal ’n ónmisbaar medium. Dus moost Jo van Rijt èn de jas getrokke wéére, um ónder zin leiding “De Tesnuzzikke“ mee in ’t speul te betrékke. Afgesprooke woor, dè ze óp fifty/fifty basis zon saamewééreke.as tur eventuweel geldeluk gewin te behaale was. Jo van Rijt en Jo Oomen warre afgevaardigde naames “De Tesnuzzikke”. De leeste Jo, umdè tie nie allieën muziekaal wa in zinne mars hi mèr ók unne kééj is in ’t bewééreke van arranzjemènte. ’t Viermansjap haa alles tot in de puntjes gereegeld, zòdè ’t wa ur betreft, génne flop koost wéére.
In wa toe nog ’t Mééls krentje hiet, woore kandidaat-zangers/zangeresse, compóniste en liedjessjrievers gevraogd um zich zò gaow meugeluk óp te gééve. ‘t Liefst mi d’n tekst en vural ók de melodie van ur liedje. Dien óproep was nie èn doeëve-mans orre gereecht. Want d’r meldde zich 7 zanglustigge/groepe/eenlinge um vur ’t voetleecht te trééje. Un rizzeltaat, wor de organiezatoore van stónge te kieke. Toch warre d’r wal ’n paar veurwaarde verbónge èn d’n inhawd van de liedjes: netuurluk in ’t Mééls, gén beledigende tekst en zeker orizjieneel, dus gén plagiaat. Wa de melodie betreft, woor ieder de vrije keus gelaote in zò verre: de melodie moost goe in ’t gehuuër ligge. Un 5-kóppigge zjuurie, die gén inkele verbinging mi iemes van de kandidaate haa, krig ópdracht um ’n ónberispeluk oordél utj te sprééke ovver ‘tgeen ten gehoore was gebroocht.
In unnen bómvólle zaal bij Pauke Pluum, ze hónge werkeluk host mi de bieën butje, woor d’n utjslag bekéénd gemakt. Óp de uurste plats eindigde ’t duo Toon Léwwerik en Jan Lenders mi: Méél blieft Méél. Unne vlótte schlager, die herinneringe ópriep utj vrij recènt Mééls verleeje. Bekéénde figuure en situaties wissele elkaar af èn de loeëpenden band in dè liedje. En dorbij, óp ’n weesj, die dur iederieën hendig meegezónge kan wéére. Of um in terme van de zjuurie te sprééke: hij lag en li nog goe in ’t gehuuër.
Cor van de Móp weest mi ur solisties óptrééje beslag te légge óp de twédde plats. In urren eige stiel, vur de vusjt wég, spoorde ze iederieën èn um in Méél mee karneval te viere. D’n hélle zaal hóng nie allieën èn ur lippe, mer ze moost ók nog ’n daaverend applaus in óntvangst neeme vur ur puike vertoeëning. Volgus óns de énigste mooder en oma, die mooderziel allieën ur liedje geprizzenteerd hi.
Nog net óp ’t ere-podium kwaam Jo Nijssen mi zinne schlager: Méélse och Méélse. Unnen dréjde prisj is toch nog aaltidj ’n ieërvol beloeëning vur ouw inspanning.
Inmiddels zin we al veul liedjesaovende witjer. Wà as ’n wankel experimènt van start ging, is utjgeloeëpe óp ’n nie mèr wég te dinke spektaakel van de Kieveloeët. Óntélbaar veul Kieveloeëters/Kieveloeëte-rinne hébbe plezier belééfd in de veurbereiding óp dè jaorluks gebeure. ’t Zij as tekstsjriever, zanger, of compónist, zin d’r verbörge talènte tot bloei gekóme, die anders mesjien nie vur ’t voetleecht warre gebroocht. En, gelit óp de jaorluks toenemende kandidaat-délneemers, véélt d’r ók toeneemende kwaliteit van de liedjes te bespeure. Inhawdslooze weurdjes, zòas dan, toen, nog, enz., wéére zinvóller vervange. As zinge tot cultuur geréékend kan/mag wéére, dan is de liedjesaovend ’n goej springplank dorhin. Dè is min of mieër al bewizze mi de prizzentaasie en prestasies van divèrze schlagers in de regio.